پارسای بی گناهم

پارسای شیرین زبانم..
ده سال پیش در چنین شبی همه بی قرار آمدنت بودیم بی قرار صبح فردایی که ورود قدم های کوچکت به زندگی مان را جشن بگیریم .ده سال از عکاسی ان شبم میگذرد.عکسی که شاد ترین خانواده ی دنیا برای ورود عضو تازه شان سر از پا نمی شناختند.
درسا دلش خواهر میخواست اما در روزهای نزدیک به زایمان، عجیب برای برادر کوچکش بی تابی میکرد و اصرار داشت خودش نام او را انتخاب کند.
فائزه نگران روحیه درسا بعد از تولد فرزند دوم بود و در عین حال با عشقی مادرانه ورود او را انتظار میکشید.
و من.. من دلم در تب و تاب دیدنت بود دلم میخواست زودتر تو را توی آغوشم بگیرم و ببینم که میتوانم مثل درسا عاشقت باشم،مرور آن روزها دردی بی امان است که نه میتوان آن را نوشت نه میتوان با کسی سخن گفت.
تولدت مبارک پارسای پرشور، پارسای طناز و پارسای بی گناهم