حالا من پدری بدون فرزند و پسری بدون پدر هستم

باز هم روز پدر آمده روزی که یادم می آورد روزگاری پدر چه فرزندانی بوده ام.. همان روز هایی که هدیه هایشان را با شوق کودکانه شان به من هدیه میکردند و حالا به یادگاری هایشان دست میکشم که هرگز گمان نمیکردم دیدنشان قلبم را هزار تکه کند.این آخرین هدیه ی اوست، آخرین هدیه ی روز پدر، که پارسای مهربانم با دستان پر مهرش برایم درست کرده بود..
و پدر بودن چه حال غریبی ست که نه پدری مانده تا سرت را روی شانه اش بگذاری نه فرزندی تا تمام پدرانه هایت را با عشق به پایشان بریزی..
حالا من پدری بدون فرزند و پسری بدون پدر هستم.