روزهای شادی که خوشبخت ترین پدر روی زمین بودم

دلتنگ روزگاری هستم که عیش کوچک سه نفره مان را توی عکس ها ثبت میکردیم، روزهای شادی که خوشبخت ترین پدر روی زمین بودم. عشق میانمان حائل بود و صدای خنده هایتان گوش نواز ترین موسیقی جهان بود.
حالا اما نیستید که با ذوق نگاهتان کنم، نیستید تا با شوق پدرانه ام تمام زندگی ام را به پایتان بریزم..حالا توی کافه ها، رستوران ها دیدن جای خالی تان پدر را در اندوهی تلخ فرو میبرد،چرا از آن همه شادمانی،آه و حسرت مانده؟ چرا در پس آن صداهای سرشار از زندگی این سکوت سهمگین برایم مانده؟ و چرا این تلخی بی انتها را با آمدن به خواب پدر، لحظه ای شیرین